Geraakt worden
Licht geraakt
Hard geraakt
Het echte leven kan rauw zijn en zomaar in een nachtmerrie veranderen. Zonder enige schijn van schoonheid. Een simpel berichtje op het nieuws… “familie en collega’s zijn op de hoogte gesteld, zegt het ministerie.” Dan weet je het wel; dat voorspelt weinig goeds.
Nog maar een paar weken geleden werden mijn familie en ik en hard geraakt door zo’n bericht, dat niet alleen het nieuws haalde, maar ook ons eigen leven.
Wij zijn de familie van Zoë; de jonge knul van 31 jaar, die in de bloei van zijn leven ongewild in het nieuws kwam. Zoë is onze neef én huisgenoot; onze stille kracht. Hij woonde sinds een paar maanden bij ons. In de weekenden was het gezellig. We hadden het fijn en hij hielp me graag, met technische kennis of foto’s maken voor de opzet van mijn eigen bedrijf.
We hebben dezelfde missie: samenwerken aan impactvolle organisaties, elk vanuit een ander perspectief. Ik vanuit HR, Zoë werkte aan zijn toekomst als verbindingsofficier bij Defensie. Door de week was hij op de kazerne, daar bloeide hij op. Samen met de kameraden van zijn peloton volgde hij een pittige opleiding.
Hij koos deze carrièreswitch, omdat hij de drijfveer had om de wereld en mensen te beschermen. Zonder enige waarschuwing werd hij uit ons leven weggerukt. No mercy. Hij vroeg niet veel van het leven, maar kreeg zelfs niet de tijd om er te kunnen zijn voor anderen, of voor ons; voor allen die hem zo hard nodig hadden.
Anders en toch helemaal thuis
Zoë is de broer van Eva. Beide namen hebben de betekenis van leven in zich. Twee handen op een buik, zielsverwanten. Hoe rauw dat de een nu zonder de ander verder moet. Verlies kantelt je blik op het leven. Wie is een moeder zonder haar kind? Wie zijn wij zonder Zoë?
Zoveel vragen, nog weinig antwoorden. Niets past meer in zijn oude vorm. Hoe moeten wij ons verhouden tot het leven zonder Zoë? De wereld gaat onverschrokken door, terwijl de tijd voor ons stopt.
In de afgelopen periode hebben we ook nieuwe mensen ontmoet. Sommige vreemden kwamen dichterbij dan vrienden en familie. Hoe Defensie is omgegaan met het verlies van Zoë heeft me diep geraakt. Met echte en oprechte aandacht werd Zoë, letterlijk en figuurlijk, op handen gedragen door de kameraden van zijn peloton. Met veel zorg en liefde en zonder schone schijn. Zoë kreeg van hen wat hem toekwam, een warm en waardig afscheid.
High-impact
We herschrijven ons verhaal met de ervaringen die we opdoen. Mijn essentie is dat ik, net als Zoë en Defensie, er wil zijn voor mijn mensen en collega’s, juist als het moeilijk wordt. Samen optrekken en doorzetten, samen de rijen sluiten. Zeker geen schone schijn. De dood brengt je dichter bij het leven dat je wilt leiden. HR-anders-doen.
Wanneer werd jij voor het laatst geraakt?
Zoë: always loved, never forgotten, forever missed.